Çöl Rüzgarım Şiiri - Feyza Muhurlu

Bilmiyorsun ki; ne kadar sabırlıyımdır..
Bir metanet havasında geliyor ve geçiyor geceler..
Kumdan kaleler yapıyorum el yordamıyla,
Ellerimle kol-kanat geriyorum bozulmasın diye..
Kimbilir,aniden çöl rüzgarı gibi meltem esintisi de olsa yitebilir,
Bütün hayal boyu büyüttüğüm emeklerim yok'olabilir korkuyorum..
Sağlam gibi görünüyor aslında ama dokunsan yerle bir olacak düşlerim,
sanki kumdan onlarda,öyle şeffaf ve öyle alışılmışın dışında ki..
Normal değil yani,ne yer,ne zaman, ne de dünya bu kadar kirlenmişken
ufacık bir u'mudun kime nasıl bir zararı olabilirdi ki..?

Gök'yüzüm'deki bulutlar güneşle (şiir) yağmur toplarken
en fazla kar yağar yüreklerinize,korkmayın fazla sürmez erimesi..

Temennim en yakınınızdaki sevdiğinizin veya en uzağınızdaki yaknınızın
elini tutun bırakmayın,belki üşüyordur ve söyleyemiyordur..
Belki yüreğinde sabırla büyütüyordur sevdayı..
Belki,birgün gelip alır sahibi diye olmadık hayaller kurmaya başlıyordur yine
sonra onları güneşe çıkartıp kurutmak için serer,daha da yansın kül olsun diye..
Varlığını aşmıştır bu Can-Canan'a ulaşmak için
ve varlığından geçeli çok olmuştur
bilene diyemiyorum ki; bilinmiyor hala...

aşk bu yakıyor,
yani kül olmak mecburi...

Bir eflatun
18 4 2011 İzmir