Çöl olmayan ne bilir susuzluk nedir, yanmak nedir susuzluktan.
Bir damla mutluluk için sellere düşen bilir, acılar çeken bilir.
Bu ne zulümdür ey insan, ölmedi hiç kimse mutsuzluktan.
Aşk bir tarladır, yolan bilmez başaklarını, tohumunu eken bilir.
Söz geçmez, iknası yok, imanı yok, duman sarmış dünyasını.
Bin unsur var, bin çığ düşmüş bulandırmış mat gönül deryasını.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta