Çöl Nasıl Hayel Kurabilirmi

Görüyorum, aydınlığı, biliyorum..!
Yeşil çayırlarda yürüdükten sonra
Teker teker yerin altına gönderilenler
İnsandır, candır, çocuktur, anadır
Şifası bulunmayan hastalıklara şifa ararken
Duygularıma yenilip tedavi olamadım...
Yaralar yüreğimde onu hiç taburcu edemedim
İfet mantığımı yolun başında öldürmemişmiydim!
Seven kalp hep nasıl terk edildim der,
Bir damla suyu saklar avucunda çöllerde
Dağınıklık onun ruhundadır aldırmadan topla...
Topla dirit içimizdeki hiç!
Bir gülüşle binlerce hamileydi cennet
Seven ihtirasla öptü dudaklarını
Ya ben diyince kendimi gördüm aynada
Ağlıyordu gözlerim damla damla...
Gelecekte cehennem olacağını kim bile bilirdiki
Kırılmış, ölmüşken bu kanatları ne yapayım!
Bense kuş olduğuma inanmış bir resimim,
Yürürken topraklar ayaklarımın altından kaydı
Yaralı ceylan gibi hata yollarında yürüdüğümde
Yaratıldığım toprağı tekmeledim hidetle...
Yıkılan dünyamla çoraklarda yaşamaya çalıştım
Oksijende olmasaydı havada nefes alamzdım!
Nefes alamayınca bilirmisiniz nasıl acır kaburgaların
Ya uçan kuşlara gök yüzü tokat atsa ne yapardı?
Gözleriniz bağlansa yasaklansa görmeniz!
Kanatlarınız rüzgarın, yüreğiniz kuşların
Bilmemki beni daha hangi avcu vura bilir
Çöl nasıl hayal kurabilir?
Şifasız hastalıklar nasıl tedavi olabilir,
Şifasından saklanan hastalıkları..!
Duygularımı yenip, tedavi edemedim
Hastalıklar değil tedavi edilmeyen benim.