Çöl Kızları Şiiri - Yusuf Kesik

Çöl büyüyor: vay haline çöl gizleyenin!
Ha! Ağır!
Ağır doğrusu
Uygun bir başlangıç
Afrikamsı ağır!
Bir aslana layık.
Yâda ahlak diye uluyan bir maymuna
Ama size göre değil
Ey! Sevgili kızlar
Ayaklarınızın dibinde oturmak
İlk olarak
Şu hurmalar altında bir Avrupalıya,
Bana nasip oldu.

Şaşılacak şey doğrusu!
Oturmuşum şimdi işte,
Çöle yakın, yine de ama
O kadar uzağım ki çölden
Hiçbir şeyim çölleşmemiş,
Çünkü beni yutmuş
Şu vahaların en küçüğü
Açıp esneyerek
Güzelim ağzını
En güzel kokulusu bütün küçük ağızların
Düşüverdim sonra işte,
Aşağı, geçerek aradan, oranıza,
Ey! Sevgili kızlar!
Oturmuşum şimdi işte,
Şu küçücük vahada,
Bir hurmaya benzer,
Kızarmış, tatlı mı tatlı, altın sızan.
Dudakları dolgun bir kıza hasret,
Ama daha genç kızca,
Buz gibi soğuk, kar gibi beyaz keskin
Dişlere hasret: işte bunlar için
Yanar hasretle gönülleri bütün kızgın hurmaların.

Wilhelm Nietzsche (Böyle buyurdu Zerdüşt)