*Çöl I Şiiri - Neşe Ustaosmanoğlu

I.

iki hüzün bulutu duruyordu gözlerinde,
kirpiklerinde özlemlerin sancılı,
ela harelerinde yanlızlığın çığlık çığlıktı.
düşlerini yitirmiş masal kahramanıydın
aslında, kaybolduğun dehlizde,
kayıp prensesini arıyordun.

yanlış hikayenin içinde ki sen,
neden savaştığını bilmeden
yorgun aşk savaşcısını oynuyordun;
kılıcın, kalkanın düşmüş
sırtında gümüş hancerin
geç te olsa, doğru masala geçmeliydin.

II.

güneşin kızıydım; kimselerin dokunamadığı
kızıl alevler ellerimde ve yüreğimde
kayıp prensim gelmese de biliyordum,
mucızelerin gizeminde buluşacağımızı.
o, zamanda kaybolan, beni arayan
ben, bin kez o olmadan hüzünlerle doğan.

masal içinde masal, gerçek ile hayal, zaman içinde karışan hikayeler, rüya tadında yaşanan sevdalar, kim demiş sarı sayfalarda hatıra tadında. Gün gibi aydın, bir çocuğun masum gülüşüne takılı umutlar, kırık bir kalbi onarır gibi, kelimeleri cilalar ve boyar aşka aşık olanlar. Güneşi kucaklar gibi, dolu dolu gülebilmek gibi, karşılık beklemeden sevebilmek. Sımsıkı sarılabilmek kayıtsız şartsız...
Sözlerin kirli gölgesinden uzakta, sadece gözlerine dalabilmek huzuru bulduğun o ela hüzmede, boynunu saygıdan eğebilmek ve sadece susarak bağıra bağıra sensiz asla diyebilmek, yürek ister dağlar gibi, metanet ister susuz çöllerde kavrulmak gibi, yine de yalın ayak ve çıplak dünyevi hazlardan uzak, sadece ona koşabilmek. yürek ister beklentisiz seni sevebilmek.

*çöl bakışlıydın sen, beni görmeden evvel...

Neşe USTAOSMANOĞLU