Çöl Gibi Şiiri - Korhan Kandemir

Kalbinin soğuk duvarlarında bekliyorum;
Sessizce…
Gözlerinin “kal” demediği yerde
Sözlerin “git” der gibi bakıyor.
Konuşsam sesim bana susuyor
Sussam kulağımda çığlık çığlığa
Hüzün ve neşe arasında sıkışmış yüreğim
Oysa ben senin gamının pervanesiyim.
Sana içimi nasıl anlatayım;
Hani çöl gibi…
Hani güz gibi…
Hani gece gibi…

Topla artık üzerimden hicran kokan bakışlarını
Çıkar üzerinden yolculuk denen tozlu elbiselerini
Dökme senin için yüzümde açan şu çiçekleri
Öksüz bırakma gözlerinin göğünde uçuşan kalbimi
Bir çiçek nasıl alışır toprağını yitirmeye,
Bir kuş nasıl alışır gökyüzünü kaybetmeye…