Çöl etti beni Şiiri - Ahmet Akkoyun

Dinle gardaş dinle geldi sırası
Bir vefâsız sevdim kül etti beni
Kapanmaz sinemde açık yarası
Kezzaba banılmış dil etti beni

O da sevdi amma felek koymuyor
Yedi yuttu bizi hala doymuyor
Hasret ceketini beden giymiyor
Ser sefil perişân zûl etti beni

Zehirden bir lokma kaynar aşımda
Saç tellerim yanar garip başımda
Kan ter olur çıkar gece düşümde
Derya’ da gemiydim sal etti beni

Kolay değil derde duçâr olması
Yâr’ dan ayrılmakmış öksüz kalması
Meğer ne zor imiş onsuz gülmesi
Mecnun’ un gezdiği çöl etti beni

Gardaş sen bilirsin aşkın hasını
Yıktı virân koydu can elmas’ ını
Aylardır duyamam gül’ ün sesini
Lisân-ı Bülbüldüm lâl etti beni

Yorgun gözlerime uykular haram
Ne zaman kırparsam sızlıyor yaram
Bekledim,beklerim gelmiyor sıram
Zamansız kuruyan dal etti beni

Ben beni itirdim karıştım güze
Neylesem yollarım çıkmıyor düze
Tartmıyor derdimi,yük boşa dize
Bu çile bu yangın hâl etti beni

Gönlümden resmini silsem diyorum
Yeter inlediğim gülsem diyorum
Unutmak ne mümkün ölsem diyorum
Kendine azâdsız kul etti beni

Derdi bilmez idim derde düşmeden
Kemâl olmaz imiş aşkta pişmeden
Bâde içilmezmiş kuyu,çeşmeden
Yaban çalı idim gül etti beni

Sevdikçe yüreğim lezzete tabi
Günahtan kaçarım sanki bir sabi
Görürüm bulanık sularda dibi
Kanatsız havada yol etti beni

Gayrı dizlerimde başladı sızım
Kalmadı aşmaya dağlarda hızım
İntizâr edemem bu alın yazım
Geçmez akçe gibi pul etti beni

Yürürken gölgesi elimden tutar
Her nefes kalbime iğneler batar
Bana dermân olmaz yol bilmez tatar
Seher vakti garip yel etti beni

Gardaşım görürsen selamı yetir
Sana vasiyetim,var ise hatır
Ölürsem sağ omzum üstüne yatır
Kuşların konduğu tel etti beni

Bilirim duyarsa gönlü üzülür
Kuru gözlerinden yaşlar süzülür
Makberî’ ye devâ Ahret yazılır
Neyleyim bu dünya del etti beni

Makberî- Ahmet Akkoyun........