Çöl Düşleri Şiiri - Mahmut Kuru

Sen var mısın gerçekten
yoksa hayal oyunu mu
oynadığımız birlikte
Seni düşünüyorum ansızın
bir yüz çiziyorum kumların üstüne
iki güzel göz çöle bakan
Baştan yaratıyorum durmadan bedenini
Uzanıyorum yanına incitmeden
yakıştırmaya çalışıyorum
Bu sen misin,gerçekten var mısın
yoksa çizdiklerim
senin düşlerine mi çıkıyor?

Çölde bir yatakta uzanıp
tanrıçalara giden yola bakarız
çöl tanrıçası, belki
rüzgarlarıyla savurur düşlerimizi
hepsi ayrı bir yana düşer
ayrı bir düşe sahiplilk eder
çöl gülleri de eşlik eder
o acımasız güzel kadının
yorulmayan atlarla yolculuğuna
Bilirsin atlara kanatlar takardık
uçururduk onları da
yanlarına düşlerimizi katarak.

Sonunda hep hüzünlere çıkardı
çöl tanrıçası gözükmezdi bize
meleklerini elçi yapardı yerine
Onlar dikenleri ayıklanmış
güller sunarlardı düşlerimize
dikensiz olmalıydı herşey
çölde sen ve ben

Zorlu çöl yolculukları
bizim içindi,düşler olmadan
geçemezdik asla,
Hatırlar mısın bir keresinde
bir ateş yakmıştık çölde
oturup seyrediyorduk yanışımızı
köz köz
Birden atlar çıkmıştı hani kanatlıydı
ateşin çevresinde döndüler durmadan
hepsi birbirine iple bağlıydılar
kopmayan sağlam bir ip
Üstümüze güller yağıyordu.

Of,sen gerçekten var mısın
beynim zonklamalarla hemhal
yoksa her şey bir hayal mi
bir gün düşlerimizden çıkıp
gelecek misin yanıma
birlikte günbatımlarına çıkacak mıyız
yoksa hepsi bir hayal mi
sen yoksun aslında
seni ben baştan yarattım
sana bir yüz çizdim
iki güzel göz çöllerde
Yalnızlığıma arkadaş...

24.06.2001-Dilovası