Çöl Şiiri - Aylin Tamakan Nergiz

Kuru bir çöle vaha bu
kaygan ve kuru.
Bulutları çokça sancılı
Ay'ın boğazında bir ip
uzadıkça uzayan bir serap.
Akan suyu takip ediyorum
rüzgarın yakıcı sesini
ihtirasların kumullarında
ağaçların gölgesinde yürüyorum.
Ağaçların üzerinde ötüşüyor keşişler
oynaşıyor dallarında yapraklar
adını yazıyorum
gücü tükenmiş, düşmekte olanlarına
salına salına gülümsüyor, hayat buluyorlar.
Düşüncelerimin saçı başı dağınık
tatmadığım duygular çalınmış damağıma
teninin tuzu ile kavruluyorum iyice
ıslanmayı bekleyen kum taneleri gibi
kasıklarımdan dört nala koşuyor kısraklar
fırtınaya karşı koyarcasına
kelebekler deliriyorlar göğsümün orta yerinde
tozu dumana, beni sana katıyorlar.
Gün soluyor yavaştan
rüzgar saçlarımı yolarcasına esiyor
iyice geriniyor bulutlar boşalmak istercesine.
Gözlerinin ışığını çektikçe çekiyorum içime
ıslanıyor duygularım kum tanelerinden önce
mazisi olmayan günlerde sevişiyoruz
yağmura hasret çöller gibi
yanan ruhlarımız soğuyan bedenlerde...

Aylin Tamakan