Çöl Şiiri - Umut Göksu

Ayrıldım, yürüdüm günlerce çöllerde.
Görevim bulmaktı onu, ama nerede?
Susuz aç şekilde, sıcaktı yerde.
Yürüdüm, hep yürüdüm günlerce...

Yoldaşım, akrep, bir yılan oldu.
O evler, insanlar seraptı yoktu!
Sırtımdaki çiçek dövme bile soldu.
Kulaklarımın içine dahi kum doldu!

Kanadım kırıldı, güçlerim bitti...
Tanrımdan istedim: ''Görevi yap!'' dedi.
Saçım, sakalım omuzlarıma geldi,
Öleceğim, istediğim tutunacak eldi.

Sarı altın renkli o parlak çöl,
Hep aynı, kum tepe, mavi gök!
Al artık yanına, kalbimi sök!
Bitsin ızdırap, hikayemi böl.

Sonunda buldum dedeyi; beyaz ihramlı.
Dedi ''Sen miydin beke, olmuşsun hira!
Süründün. Sürünmeyi seçtin zira.
Ama bil ki ölmek sadece bir dakika!''