Çöl Şiiri - Nurettin Cemil

Batısından Doğusuna
Geçer gibi çölün
Yahut
Kuzeyinden Güneyine
Öylesine
Yürürüm
Tuttururum bir yol
Yolum uzak
Sonu belli apaçık
Hain bir tuzak
Su toplamış
Çıplak ayak
Tabanlarımı
Kumlara göme göme
Yürürüm
Tepemde dolaşan
Akbaba
Akbabanın gözü
Bozuk
Lakin inandım
Teslim olmamaya
Ölmeden
Akbabaya
Olacak yazık

Dolunay gibi
Tepemde Güneş
Ve gözlerimde
Serap
Yanmış derime
Yapışmış
Gömleğimle
Hem sefilim
Hem harap
Olsun
Ayıp değil a?
Sefillik!
Kahrolsun
Zengin sefilliğimin
Karşısında
Zalim
Zenginlik!

Durun
Gözlerim kararıyor
Siyah pelerinli
Bir gölge
Yavaşça kapıyı
Aralıyor
Yüreğimi
His ediyorum
İlk kez
Kafesinde
Bir kuş kanatları
Bütün bir Doğuya açık
Bir teki yumruk
Zulme kalkık
Ve bir teki toprağa
Avucu açık
Kurumuş laflar
Çatırdıyor
Sinemiz yanık
Bu yürekler artık
Alev alev
Bu gözler artık
Daha uyanık