Çöl Şiiri - Ozan Telli

görkemli kapıları açılıyor
yıldızlı göklere benzeyen günah cennetinin
geniş köprüsünden geçiliyor
ab-ı kevser içiliyor
uyanıyor dikeni gülünden güzel güller
dallar ellere eğiliyor yasak meyveli
çıngı çakıyor içgüdüye şeytan
bir kez daha uyuluyor aşka

gün okşuyor tenini
karıncalandırıyor kanını
çımgışıyor kumların
hurma kokusu geliyor çölünden
ateş ve ışık akıyor nil'inden
kaynıyor vahan
palmiyen salınıyor
raksediyor kıvranarak bir yılan
ve özlemi ölümle düğümlüyor akrep

akşam üstü
şarap terliyor testi
ve süt sızıyor memelerden
soluyor ve inliyor sazlık
kaktüs çileye duruyor
asılıyor ayaklarından yarasa
kaplan şahdamarını emiyor antilopun şehvetle
timsah avlıyor ve ağlıyor ırmakta
esrik ve tutkulu bakıyor gözlerin
dudakların dağlıyor bağrımı
dindiriyor ağrımı
iklimin şiir açıyor

çılgın çağrışımları nakşediyor nakkaş
titreşiyor telleri udun
bedevi çömleği kırıyor
ardından bıyık buruyor
mutlu maymun muz soyuyor
şal sedeften kayıyor
dile geliyor dil
derken gelincik ve karanfil
ipek ve inci
ve zenci saçlarında gecenin
gizemli bir güzellikle dolanıyor dolunay

kamçılıyor karanlığı ıslık
tamtam sesleri susuyor
yel ılgıt ve ılık esiyor
oynaşıyor kum
halhalların şarkısı şakıyor
ve gemi azıya alıyor asi ruhum
balkıyor aşkın şimşeği
yağız at şahlanıyor
ve çözülüyor saçları bulutun
başlıyor yağmur
ipil ipil inceden
mavi sisler içinde

Ozan TELLİ