Yine bu gam yükü bindi sırtıma
İçimde bin türlü sızı var anam
Esiyor bahtıma korkuç fırtına
Yürekte savrulan tozu var anam
O güzel yüzünü rüyamda görsem
Şevkatli eline yüzümü sürsem
Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
anneler gününüz kutlu olsun ali bey kardeşim böylesine anlamlı bir günde harika güzel bir şiir okudum kaleminizden sizi ve kaleminizi tebrik ederim ++ ..selam ve saygılarımı sunarım
Evet Ali bey güne anlamlı düşen şiiriniz güzel. Ayrıca Hüseyin beyin önerilerine de güzel bence dikkate alsanız şiirde daha güzel olur bence. Tebrikler
harika bir çalışma...kaleminiz daim olsun Ali Şahin Bey
MÜKENBEL SÖZLER AĞZINDAN BAL DAMLIYOR TEŞEKÜR ANNELER GÜNÜNE YAKIŞAN ?
malesef efendim.. henuz daha ilk kita da tokezlemis..
dengesini kaybetmis.. bir siir..
efendim..
insan aklini kaybetse bile..
sirtina gam yukunu almaz..
nicin alsin ki.. zaten o sizi gelip bulur..
bu nedenle..
yine bu gam yuku bindi sirtima..
.. denmeli..
yine ikinci kita ikinci dize..
bi insanin kac tane yuzu olur..
mecazi olarak iki yuzlu deriz.. yahut yuzu yok deriz.. yuzsuz deriz..
tipki topal numarasi yaparken..
zabita gorunce kacan dilenciye.. dort ayakli dememiz gibi..
ama gercekte.. kaza gecirmis mustesna..
iki ayak iki elsiz.. veya tek ayak tek elli mustesna..
ama uc ayak uc elli olamadigimiz gibi..
iki yada uc yuzlu dort yuzlu.. olamayiz..
yuzlerimiz olmaz.. bu nedenle..
sevkatli eline yuzumu sursem..
denmeli..
ey garip gonulluuuum.. gara gadeeerliiiim..
gaderineeeey kusuuuup.. kusup aaaglamaaa...
ayni kita dorduncu dize..
tek sende yavrunun nazi var anam..
igreti..
balkon ziyan olmasin.. pimapen kafiye koyup yararlanalim..
diye..dusunulmus olmali..
oylesine oturtulmus.. dingildiyor..
yerinden sokulmesi gerekir..
tek sen de sevginin hazi var anam..
veya..
tek sen de sevgi zevk hazi var anam..
denmeli..
diger sevgiler gostermelik.. ama senin ki hakiki.. gercek sevgi tat lezzet hazi sende buluyorum denmeli..
ucuncu kita dorduncu dize..
bagir da hasretin.. kozu olur ayriligin kozu olur..
vuslat.. vasil olup kavusma sonme anidir..
doygun bir ates tini..
cumle hatasi kurban edilmemeli..
bagrim da ayrilik kozu var anam..
veya hasretin kozu var anam..
denmeli..
bu bu disin da guzel siir oldugu tabak gibi orta da..
samimi icten.. yalin sade dil..
gani rahmet diler.. tum annelerimiz anneler gunu kutlar..
hayirli calismalar dilerim.. derin hormetlerimle..
aynı dilekler sanada gelsin hocam çok güzel duygusal anneye yazılmış bir eser tam puanımla kutlarım listemde
Beğeni ile ve duygulanarak okuduğum güzel eserinizi ve o güzel dost-şair yüreğinizi tebrik ediyorum sevgili toprağım..
Nice güzel şiirlere dileklerimle..
Saygı ve Selamlarımla..
HEP SOGUKTUR VE ANALAR HEP YOL BEKLER ANAYA YAZILAN HER SAGURBET TIR ANNE İÇİN ÇOK ÖNEMLİDİR TAM PUANLA SEVGİLER
Değerli Kardeşim;
Annenize Allah'tan rahmet diler, adına yazdığın şiiri ve seni tebrik ederim.......
Sevgi ve selamlarımla...
kutluyorum sizi ve güzel şiirinizi. tam puan ve antoloji diyor selamlıyorum.++
Bu şiir ile ilgili 23 tane yorum bulunmakta