Şuraya, şuraya yağdır karları.
Gözyaşlarım gözükmesin.
Ağladığım bilinmesin.
Şuraya yağdır.
Şuraya.
Yorgunum.
Ölümüne yorgunum.
Önümde patlayan bombalar,
kulaklarımdaki çınlamalar,
göğsümdeki şarapneller,
ruhumun yok oluşu,
gitgide azıyor.
Ben değildim bu.
Bu ıstırabın sebebi var.
Bu çöküşün müsebbibi var.
Kayıt Tarihi : 8.10.2020 23:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Savaş Barha](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/10/08/cokus-36.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!