Çöktüm...ağladım... Şiiri - Mecit Aktürk

Ağırdı omzuma hayatın yükü
Yol sarpa sardıkça çöktüm ağladım...
Kaderin emrine hep deyip "peki"
Sızımı sazıma döktüm ağladım.

Zâlim aynalara bakmaktan cayıp
Gülmek zor, saçıma, kar yağdı sayıp
İsteyen suç desin, isteyen ayıp
Gençliğin ardından baktım, ağladım.

Sökün etse dahi sitemler dile
Açmadım ağzımı bir kere bile
Bahtımın payına düşende hile
Sezdim, dudağımı...büktüm, ağladım.

Yalnızlık ruhunu sarmışsa ferdin
Dermanı bellidir amansız derdin
Bulsaydım, kölesi olurdum merdin
Nâmerdin kahrını çektim, ağladım.

Ya vefâ eksikti, ya ruh mayada
Dostluk serâb idi, mevtâydı ya da
Sözde insan dolu koca dünyada
Bir garip âvâre, tektim, ağladım.

Vakt-i hüzün deyip dertler üşüştü
En acıl anılar yâdıma düştü
Anladım ki gülmek bugün de düştü
Ah ettim, dişimi sıktım ağladım
Gençliğin ardından baktım, ağladım...