Çöktü Yine Mahşer Üstüme

Islanmış çimenlerim, uykuda;
Titriyorum, rüzgâr yemiş gibi
Savurup toprağa vurduğu başım
Bir menekşe kadar ürkekti.
Soğuktu, o vakit zalimdi gece
Sabah ettim, yatağımda kışı
Yoktu güneş, ay unutulmuştu
Çökmüş yine mahşer üstüme.

Derin olur içimin hazanları
Uzak olur yolları kalbimin.
Sen benden yola çıkalı
Bir ömrü tüketti dünya zamanın.
Şimdi yoksan benide arasınlar
Sorsunlar tanıdık her yüze
Bildikleri her yere baksınlar
Arasınlar karış karış
Çökmüş yine mahşer üstüme.

Ufkuna sardığın sinem olsa
Her şeyi ısıtan güneş bendim.
Zaharda gezdiğin şüphe olsa
Aklına ilk gelen cevap bendim.
Her yere uğrayan yelini
Ne çabuk aldın şu zamanın
Etti viran akti ölümün
Sen gitte bensizliğe karış
Yanında ben yokum, sıcağım yoktu!
Çökmüş yine mahşer üstüme.