Çöktü Hüzünler Gönlüme Şiiri - Zeynep Güdek

Çöktü hüzünler gönlüme,
Zamansız esti ayrılık rüzgarı.
Ne çare kaderimde sevdiğimden ayrılmak varmış,
Anladımki ateş düştüğü yeri yakarmış.
Eski bir dertki inceden,
Can ipimi ilmek ilmek tüketen.
Benim gönlüm garip bir kuş misali,
Ne yeri, belli nede mekanı.
Ordan oraya uçup durur,
Sorarım kendime,
Nereye gidersin gün ve gün acı çekersin.
Gönlüm yalnız ve yalnız sevdiğini arar sorar,
Söylerim gönlüme.
Bilene ömür kısa olur.
Gerçekler insana dokunur.
Dünya dönüyor ışıklar sönüyor,
Ecel her gün birisini götürüyor.
Benim garip gönlüm anlamıyor,
Sevdiğini arıyor.
Kara bulutların ufku sarmış dünyamı.
Çöktü hüzünler gönlüme.
Söylerim bizim gibi gariplerin çilesi bitmez.
Garip gönlüm beni anlamaz dinlemez.
Yuvasız kuş misali.
Gidiyorum uzaklara,aldırmam tuzaklara.
Gönlüm söylüyor kalemim yazıyor.
İsyan ediyor gönlüm beni böyle ağlatıp yazdırana.