Çöktü Ha Çöktü Şiiri - Aşık İhsani

Bizim köyün kel ağası bir sabah,
Çökmeye başladı, çöktü ha çöktü,
Boğazından aldığını, burnundan
Dökmeye başladı, döktü ha döktü.

Vermezken fakire izbeyi, ini
Ta yerin dibinde buldu kendini,
Topraksız yaşayan sular bendini
Yıkmaya başladı, yıktı ha, yıktı.

Gayrı, ne bir zulüm, ne bir kolay kar,
Hiçbiri kalmadı, ağayla bunlar
Köyümüze ılık, ılık kanunlar,
Akmaya başladı, aktı ha, aktı.

Abdullah onardı kırık dişini,
Kutnu ile sarmaladı döşünü,
Hardalların Rıza, eğik başını,
Dikmeye başladı, dikti ha, dikti.

Murtaza hapisten, Kevser dulluktan,
Mehmet ömrü boyu, kula kulluktan,
Danalar, sıpalar boyunduruktan,
Çıkmaya başladı, çıktı ha, çıktı.

Eğri Yusuf, Kırık Osman, Çil Mine,
Abdurrahim Amca, Gülbahar Nine,
Herkes kendi emeğini kendine,
Çekmeye başladı, çekti ha çekti.