Eskimeyen yüzüyle, eksilmeyen bir acının çırağı gidişin.
Çoktandır yoksun.
Yokluğundandır bütün çoklukları ızdırapların..
Solduk ve döküldük dikenlerinden bir gülün,
Konuştuk arkasından Aşk' ın ölülüğünün
Şimdi,
Defnedilmiş mutlulukların arkasından okuduğumuz tek duadır
Acıya sürülmüşlüğümüz...
Kayıt Tarihi : 13.3.2011 23:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!