Çoktan Soldum Ben Şiiri - Sezen Akoluk

Sensiz olduğum için,
su verilmeyen bir çiçek gibi soluyor ve ölüyorum.
Hani benim suyum sen olaçaktin?
Hani beni hep sevginle suluyacaktin?
Hani topragimi kurutmayacaktin?
Oysaki eskiden bu çiçek için ölürdün.
Hic ihmal etmezdin.
Gözün gibi bakardın.
Hatta kendinden bile kıskanırdın beni.
Yani simdi solmus olan cicegi.
Oysaki ne kadar seviyordun ciceklerimi acdiklarinda.
Bayılıyordun renklerime, canlılığıma, enerjime.
Kendinden nazar değer diye korkardın hep.
Ne oldu peki sana?
Niye bana bir kere olsun bakip, canlandirmiyorsun?
Canlanmam icin bir bakisin yeterli benim icin.
Ama hayir.
Donmuş bir şekil de, olduğun yer de duruyorsun.
Bakıyorsun camdan dışarı.
Gözlerin açık bir şekil de.
Korkuyorum.
Korkutuyorsun beni.
Haykırıyorum, ama halen beni duymuyorsun.
„fazla günüm kalmadı, öldüm öleceğim“ diyorum,
ama halen birşey demiyorsun
ve de cansız bedeninle camdan dışarı bakıyorsun.

MEGER BENDE SENI SULAMAYA UNUTMUŞUM! ! !

SENDE ŞOKTAN ÖLMÜŞSÜNDE HABERIM YOK!

ÖMÜR BOYU SENINLE BERABERIM;
TAKI ÖLÜM BIZI AYIRANA DEK.

Sezen akoluk