Her nefeste içime çektiğim, aşkımın doğayla karışmış kokusu.
Hafif limoni, biraz buruk.
Kulağımda dönüp duran, ses tellerinin inceliği.
Karnı burnunda annelik ve bir çocuk.
Bedenine hapsettiğin o soluk, sarı renkli kul.
Adımlarında saklı yorgunluğunun izleri.
Sen gebeysen, çoktan doğurmuştur İstanbul.
Elleriyle büyütüyordur denizi.
Alper Eğrikar
Kayıt Tarihi : 17.1.2024 16:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!