Çökmüş Bir Hayat

Gençliğim…
Bir yangındı… har oldu gitti.
Yanlış ellere uzattım ellerimi…
Yanlış yüzlere yasladım başımı.
Her umut,
Her düş…
Birer tuzakmış meğer.

Güvendim!
Evet, ben güvendim!
Hayatımın en büyük hatası bu oldu.
Dost bildiklerim…
Gülüşleriyle zehir içirdiler bana!
Bir selamın ardında ihanet gizliydi,
Bir kardeşliğin içinde mezar kazılmıştı!

Aldandım…
Sevda mı dediniz?
Oyunmuş…
Dostluk mu?
Maskeymiş…
Yeminler kuru,
Sözler çürükmüş.
Ben inandıkça…
Onlar derinleştirdiler kuyumu.

Şimdi ben bir enkazım!
Gençliğin küllerini gözlerimde taşıyan,
İhanetin zehrini damarlarında saklayan
Bir yıkıntı…
Yanımda ne dost var,
Ne sevgili…
Ne de anılacak tek bir anı!

Her şey boştu!
Her şey yalandı!
Ve ben…
Ben artık kendi sessizliğime gömülmüş
Koca bir hiçim!