Çokmu Acelen Vardı? Şiiri - Ali Rıza Saygan

Çokmu Acelen Vardı?

Tespih ettim dilime; Anam! Nimet ismini,
Yokluğun büyük acı, özlüyorum cismini,
Hasretinle kavrulup, yanıyor yanıyorum,
Unutmam mümkün değil, sararmış cemalini.

Yalan dünya’da bizi; Anam bıraktın yalnız,
Ansızın göğe çıktın, olup kuyruklu yıldız,
Çokmu acelen vardı? Uçmaya vardın hemen,
Nafizi mi özledin? Duramadın; Sıdkı’sız.

Bizleri merak etme, her şey bildiğin gibi,
Bu dünya dipsiz kuyu, görünmüyor ki dibi,
Mekânın cennet olsun, rahat uyu kabrin’ de,
Affı mağfiret etsin, kainatın sahibi.

Üzülme sakın korkma, korkma aç kanadını,
Sağ yanından versinler; Hz Kuran-ını,
Rabbim’me secde edip, böyle yalvarıyorum,
Anam-ı cennete koy ve yükselt makamını.

Doğmak haksa, ölüm hak! Allah-ın emri budur.
Hayırlı evlât verdin, yolun cennet yoludur,
Evlât’ları hayırlı, olan ana, baba’lar,
Kevser’den su içerler; Hak’kın kelâm-ı budur.

Arz Ederim.
Yazan: Ali Rıza Saygan.
Şiir No: 133 Tarih: 05- 03 2012