Çoklukta, hiçlik...

Yunusun Taptuğa götürdüğü od/un/m.
Dik duruşum ondandır elif elif,
Çokluğum çokça muhtelif.

Mevlananın semasıyım,
Asasıyım Musanın.
Mecnunun Leylasıyım...

Mecnun Leylada gördü hakkı;
Hak hukuk kölesiyim,
Söğüt dalıyım ince, başım yerde,
Bundandır elbet hiçliğim...

Ağaç dalında serçe
Balık karnında inci
Hem hüzünkârım hem yaşarım sevinci.

Dört mevsimin her biri var; kuraktır iklimim de.
Çoğu kez bir zerre,
Az bir vakit okyanuslar gibiyim...

Hiçliğim çokça, boynum ondan bükük,
Söğüt dalı gibi yerde başım,
Kendimi aramaktayım,
Nerdeyim arkadaşım?

Çabam boşuna elimde yok ki bir eser,
Lutfeyle rabbim,
Beni de kıl müyesser...

Bir yanım sabır bir yanım kahır,
Nedir bu sakladığın sır,
Eremedik sırrına,
Bir yanım da çile,
İflah olmaz mı bu sorunlu ser?

Bikararım;
Gün gelirki başım göklerde,
Albayrak gibi,

Bir vakit arza çarpacak sanki,
Bu dertli başım,
Paramparça olacak gök yer.
Al iç helaldir dediğin kevser,
Ve cennet taamı hurma.

Zehreyleme yarap abıhayat suyumu,
Eyleki zemzem
Hayat bulayım lutfunda zem...

Karlar arasında, başını toprağa dayamış;
yeşermekte bir filizim.
Güneşini esirgeme ya hüda benden...

Ol de bana; Musanın elinde asa,
Asa olayım kötülükden iyilik çıkarayım,
Boynum bükük hiçliğim ondan...

3/Kasım/2009/Bodrum