Çokça İnsan Şiiri - Şeyda Bozkurt

Çok susmuşum ben, konuşmaya ihtiyacım var
Ama dilim varmaz, kalbim el vermez
Eliyle vicdanını kapatmış insanlara
Bülbül olmaya dilim varmaz
Sus yüreğim, seni sadece sen duyarsın

Çok gezmişim ben yollar, gözümde büyümez
Ama ayaklarım geriye dönmez
Geçmiş mazidir, geri kalanları hatırlamaya değmez
Zaten ben istesem de o yorgun ayaklarım gitmez
Benim yolum, sadece beni yorar

Çok durmuşum aşkın duraklarında
Bir ona inanmışım ama hiç gelmemiş
Beklemek umudun işidir
Umut ise kalbimdeki aşkın sadakatidir
Gelmeyen yolcular, durakların varlığını inkâr etmez

Çok gördüm ben varlığında, yokluğunda nankörünü
Merhametinden yoksun el insanını
Azında, çoğunda her daim var olanını da gördüm
Her koşulda şükrü şükran bilenini de
Kalbiyle var olanı da gördüm, bildim ve sevdim