Çok Zordu Anne Şiiri - Seyhan Korkmaz

Çok zordu anne ;hayat çok zordu
Nefes almak, mutluluk bile çok zordu
Hele yalnızlık yok yok sevgisizlik
Ah hele sensizlik ne kadar da zordu!

Günler çok zordu öylece beklemek
Çok zordu annem hele terk edilmek
Küçükken daha zordu, sensiz büyümek
Bir başka zordu, yokluğu kabullenmek

İşte zordu, değişmemesi bir şeylerin
Sonu belirsiz kapılarda direnmenin
Tadı yoktu insanlardan umut dilemenin
Bir el uzanıp, sarılsın diye beklemenin

Şu acıyı yüreğime atıp, iç geçirmek
Ve onunla yüzleşip, baş başa kalabilmek
Ne kadar da zordu ne kadar da anne
Sensiz yaşamak ne kadar zordu anne

Gördün mü annem boyun büküşlerimi?
Yoksa gördün mü buruk gülüşlerimi?
Hissediyorum, izliyorsun, seviyorsun beni
İstemem ağlarken duyma çaresizliğimi

Biliyor musun? bir gün geleceğim yanına
O günü bekliyorum köşe bucaklarda
Sarılıp ağlayarak, kavuşunca sana
'Çok zordu' deyip yaslanacağım bağrına