Çok zaman geçti aradan
Unuttum pek çok şeyi yüzün gibi
Ne güzel şeyler dökülürdü dudaklarından
Kör oldum sözlerine elimde sessizliğin ipi
Ne çok şey oldu
Ya da hiç bir şey seninle olan
Ben yokluğunla savaştım sen gidince
Sen ufkun ardında sanki güneşi kızıla boyayan
Kaç kere şaşırdım yolumu
Uzaklardan seslenmedin ya, ona yordum hep
Seni suçladım her düştüğümde yere
Ve arada, Hay lanet diye isyanlarım da oldu
Tam bir küfür savuracakken gözümde yüzün
Ve şşşşş diyen parmağın dudağında durdu
Gülümsedim o anda bile
Ne dizimde acı ne kalbimde sızı kalmıyordu
Senin hayalin vardı o an karşımda
Dur diyor beni isyana salmıyordu
Başım öne düşüyordu sonra
Ve kaldırmaya korksam da bakıyordum ufka
Silinmeye yüz tutmuş silüetinin ardından
Kolum mantığıma inat kalkmış kalbim el sallıyordu
Ne garipti bilmezsin
Hem akşamlar öyleydi
Hem yıldızlar gecenin içinde
Bakıp senin adını vermiştim hatta birine
O bile arada bir kayboluyordu
Bulutlu havaları bu yüzden sevmedim
Eskiden umursamazdım ama artık gece seninleydim
Yatağımı bile pencere kenarına taşıdım
Perdem hep açıktı ve
Her gece yarısından sonraki dakikada
Penceremin sol üst kenarında seni aradım
Ne çok zaman geçmiş
Ya da dün müydü sahi gidişin
En son ne zaman öpmüştüm o bal dudakları
Ve sen en son ne zaman o öpüşü sevmiştin
Giderken ardına baktın mı bilmiyorum
Ben bakmadım çünkü
Dayanamam dedim
Peşin sıra gelirim de
Kapanırdım ayaklarına biliyordum
Ah be cancağzım
Ben sana anlatamadım ya da
Gösteremedim mi bilmem ama
Seni çok ama çok seviyordum
Kayıt Tarihi : 7.2.2019 12:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!