Çok Yoruldum Şiiri - Murat Kadaş

Çok yoruldum ben
Hayatın her anından,her saniyesinden
Ayakkabımın ucuna değip geçen çakıl taşından
Yokuşlardan, merdivenlerden
Bulutlardan,batan güneşten
En acısı da kendimden...
Öyle yoruldum ki kaybedemem daha fazla
Konuşamıyorum, anlatamıyorum, söyleyemiyorum
Hayatımın denizinde kulaç dahi atamıyorum
Yüzmeyi öğrenemedim bu denizde
Hep bir boğulma tehlikesi içimdeki
Gözlerden ırak kuytu bir köşede ölümü bekler gibi
Her dalga geldiğinde üzerime, ölmeyi ister gibi...
Artık ne kırılacak ne de kimseyi kıracak canım kalmadı
Beni, denizlerimi okyanus yapacak bir yağmur buldum
Üzerime hiç bir zaman yağmayacak bir yağmur
Her damlasını tenimin derinlerinde hissettmek istediğim..
Ben o yağmuru kendime küstüremem
Ben o yağmurun selinde boğulurum
Gökkuşağı olurum da o yağdıktan sonra
Ona, gel okyanuslara karışalım diyemem
Ben gözyaşlarımla yazarım anlatmak istediklerimi
Ona belli etmem diyemediklerimi
İçimde bir göl oluştururum da
Gel bu gözyaşı gölünü kurutalım diyemem
Ben yaşarken ölmeye mahkumum
İçimdeki tek yaşam sevincim, o yağmurum
Ona diyemem elini avcuma koy!
Çünkü, ben çok yoruldum...