Çok Yorgunum Şiiri - Canan Aytın

Bu gece geçit vermedi kabuslarım
Gözlerimden koptu mutluluğa asılı halatlar
Ne sığınabildim güzel bir hülyaya
Ne de sığabildim şu kavanoz dipli dünyaya
Içime çöreklenen fırtınanın, ızdırap yükünü taşır, vagon vagon aklımdan geçenler
Anlatsam birine biliyorum büyük yük altında ezilecek
O yüzden anlatamıyorum işte
Çok yoruldum
Tavana baktığım kadar da artık bakmıyorum  kendime
Aynalarda güzel yüzümü
Fotoğraflarda gülüşümü
Kalbimde, değişmeyen hüznümü unuttum
Pejmürde miskin bir halde çarpıyorum bir duvardan bir duvara
Tiril tiril elbiselerimi, ince topuklu ayakkabılarımı  ve küflenmiş anılarımı gelişi güzel attım bir köşeye
Bu kadar karmaşanın içinde iğne atsam yine yüreğimi buluyor
Fakat arasam, kendimi dahi bulamıyorum kendimde
Neylersin
Anılar hüznüme çakılı 
Efkâr ömrüme takılı kalmış
Çıksam içimde ki benden diyorum sonra
Yırtsam tutsaklığımın cidarını
Sonu bana..çıkmayan sokaklarda arasam kendimi
Sesimi duyan var mı ?
Beni anlayan bir Allahın kulu var mı diye haykırsam ulu orta
7.8 şiddetinde sarsılsa iki yakamı bir araya getirmeyen makus talihim
Raylarımdan kopsam
Faylarımdan kırılsam yerin 7km derininden 
Ve ayrışsa ruhum buğu buğu bedenimden
Huzurun formülünü kesfetsem yağmurun ıslattığı bir karış toprakta
Analiz yapmayı bırakıp, dümdüz ...
Kimyası bozuk insanların azotuna
Kalplerinde biriktirdikleri kötülük mazotuna
Hasan2 Salak Osman 4 enjekte etsem
Sonrası, göğe düşen sessiz bir alâmet
Sonrası, kopan kızılca bir kıyamet
Sonrası ...
Aksı bozuk bir dünya işte

Dedim ya, çok yorgunum
Çorak kalemime isyan bayrağını dikip
En afillisinden kafama bir şiir dikip
Sıra dağlara vursam çıplak ayaklarımı
Torosların karlı yamaçlarından alıp,
Kalleş rüzgarların kucağına bıraksam derdimi
Sürüler otlaya dursun yemyeşil kekik kokularında
Davulu zurnayı geçtim, kavalın zırt dediği yerde dursam
Tan vaktini beklesem ondan önce ağaran saçlarımda
Bir çoban farkedip de, verir mi bana elini?
Biraz da hasbihal etsek, közde pişmiş bir çay içimi
Ya da avaz avaz sussam okyanuslarca
Köpük köpük dalgalardan aşıp bendimi
Henüz yeni büyütmüşken seni eyy! umudumun çocuğu
Bana yaptıkları gibi, ben de seni kör zindanlara kapatsam
Deliriyorum biliyorum
İçimde benliğimden taşan, benimle çatışan bir ihtilâl var
Çok şükür bu gece yaşamam için, küçük de olsa bir ihtimal var
Unutulduğumu unutsamda
Şiirlerin son durağında, pörsümüş yüreklere inat giderken hatırlayacağım kendimi
Şimdi mi ?
Çok yorgunum!
Atasım var kendimi soğuk bir şehrin koynuna
Ömrümün diyetini bu gece ödeyip, dünyayla olan hesabı kapatasım var