Çok Yorgunum. Şiiri - İsmail Çıklaatlı

Çok yorgunum.
Sırtımı benim kadar yaşlı bir çınara yaslayıp ayaklarımı buladığım topraktan köklerimi yeni baştan güçlendirmek istiyorum.
Bülbüller şarkı söylesin yeditepe bahçelerinde hemde başımın üstünde;
Güllere bahşedilen kokusunda huzur,mutluluk ve bir yudum umut istiyorum.

Çok yorgunum.
Eskidim. Hayli yol aldım engebeli hayat yolunda.
Kaç uçurum kenarı,kaç sarp kayalar gördü bu gözler.
Kaç kere tökezleyip düştüm sevgi zirvesinden.
Kaç kere kalktım aşkın gücüyle sayısını bilmiyorum.
Yalnız geldim bu dünyaya diye; Bir senli birde yalnızlıgı seçtim..

Çok yorgunum.
Hafızam da eskisi gibi güçlü değil artık.
En son ne zaman mutluydum,ne zaman umutlu ve huzurlu hatırlamıyorum.
Nerede yitirdim biriktirdigim hayalleri? Sen biliyorsan hatırlat.
Ne zamandan beri başka hayatlar yaşıyorum bilmiyorum.

Çok yorgunum.
Sevdiğimi hatırladığım kadar sevildim mi bilmiyorum.
Kimin hayatıydı içinde yaşadıgım?
Ne zaman vazgeçmeyi öğrendim degerlerimden anımsamıyorum.
Ben ne zaman içimdeki en kötü,en zayıf beni yaşamaya karar verdim bilmiyorum?
Üzülüyorum;
Hem kendime,hem sana acı verdiğim için kendimi affetmiyorum.
MUHABBETLE..