Çok yıllar önce Şiiri - Gülay Garip

Hepatit b Ekim’e bulaştığında
Su toplayan gözlerimi
Şırıngayla boşaltmaya kalkan kadının
Apış arası talk pudrası kokuyordu
Çünkü o emekli bir orospuydu
İlk erkeği kalbine boşalsın diye beklerken
Fiyatını enflasyon üzerinden cebine koyunca
Yıllarca kazanıp biriktirdiğini
Son müşterisinin yüzüne fırlatıp
Erkekliğe borcunu ödediğini haykırarak
Malulen bacı olmuştu
Sonra da bütün iğnelerini gökyüzüne batırıp
Yağacak yağmurun
Yazısını silmesini bekledi alnından

Sen o zamanlar bir at sesinden çok uzaktın
Cemal Süreyya henüz kalemini kaldırmamıştı Üvercinka’ya
Ama Mehmet Süreyya toleranslı adamdı
Bir şiire bir de rakıya
Henüz Türkçe bozulmamıştı o zamanlar
Ve kimse tutuklanmamıştı
Sol tarafında biriken sancıdan

Ben aşksamaz cümlelerle
Islak mendillere ekerken tohumlarımı
Sen aynada kendine bakıp
Şaşkınlık içinde hücrelerini ayırmaya çalışıyordun
İçine düştüğün kadınlıktan

Hayatı sindirememiş bir kabız olarak
Tükendiğimi söyleyene kadar
Ben de emin değildim
Arka cebimde taşıdığım canımdan

Şimdi eminim

Dilimin asli görevi teninde bitti
Giderken sifonu çekmen yeter
Kendini yok etmek için
Kalırsan eğer sadece
Ağzımdaki revolver susturabilir
Sesini hiç duymadığın
Küçük dilimi