Çok Yazık ki Yokmuş Şiiri - Semiha Çelikkol

Kar taneleri gibi yüreğim
donuyor yavaşça
kalbimi emanet ettim
kara toprağa
incitanem
zamansız oldu bu veda

Başımı yere eğdirdi
yaram deşildi
beni bitirdi
zoraki nefes alıyorum
içime çektiğim her nefeste
kanıyor yüreğim hayallerime

Zamansız açmış sevdam
ayazı bahar sanmış
aldanmış
donmuş her bir yeri
titremişte sevdası acımamış

Sonsuzluk gibi susmuş
sadece
derinden
vermiş acıyı
belki bilmeden
istemeden
elinde olmadan
ama
yinede
sonsuzluk gibi susmuş

Dimdik duramadın
dedim karşımda
ben dik duruyorum dedi
herkezin karşısında
oysa ben yüreğini kastetmiştim
sevdan,aşkın,yüreğin
dik durmuyor karşımda
sevdamda
aşkımda
susuyor bazen
korkuyor
acaba diyor

Ama dedimya anlamadı
ben şu an dimdik ayaktayım
ya içim,
ya ruhum
yerlerde sürükleniyor
ne kadar çabalasamda
içimdeki acım izin vermiyor
ayağa kalkmama

Ahh be deli yürekli sevdiğim
aşkım
birtanem
incitanem
herşeyim
benim baktığım bir pencerem vardı
ama sende o bile yokmuş
çok yazık ki yokmuş...