Çok Yazık Şiiri - Oktay Rodoplu

İkimiz bir iyonduk
Beraber bileşik kurduk
Seri bağlandık birbirimize
Tek akım vardı devremizde

Saf madde sanmıştım seni
Virüs gibi girdin vücuduma
Hasta olmuştum sana
Yanlış ilaç verdin bana

Difüzyon gibi yayıldık
Atomlarımızı dublete tamamladık
Ben çözücü sen çözünendin
Niye dibe çökeldin?

Meleğimdin yanımda
Şeytan oldun şah damarımda
Şeytanda bir melekti
Ama kahpelik etti

Aştın artık esneklik sınırını
Meçhule giden bir yoldasın
Her yer karanlık
Nerede kaldı aydınlık?

Sürtünme kuvvetlerini yendim
Dirençlere akım verdim
Virüsleri imha ettim
Ama sen beni mahvettin

Ne kadar az özkütlen
Düşen boğuluyor sende
Nasıl bir bataklık?
Maziler içinde

Devrelerimi yaktın sinsice
Arkamdan güldün gizlice
Karanlığa götürdün sadece
12 şiddetinde yıktın beni böylece

Senin için çiğnemiştim kanunları
Hesapsızca sevmiştim
Sana elektronlarımı vermiştim
Gönlümün ağırlık merkezim demiştim

Mutasyon geçirdin bir anda
Her hareketin ofsayt anla
Gök yüzü ağlıyor bak damla damla
Sakın şimşeğine yakalanma

İki yüzün var
Biri metal diğeri soygaz
Hiroşima'dan ettin beni beter
Artık yeter

Aslı kadar sevseydin sen
Keremi utandırmayı bilirdim ben
Bilmiyorsun ya sevmeyi
Acıyorum sana artan ivmeli

Beni gördüğün zaman kahrolacaksın
Zamanla olgunlaşacaksın
Göz yaşlarında boğulacak
Çırpındıkça batacaksın

Hep hayellerinle yaşadın
Birazda kendinle yaşa
Her şey ortada çok açık
Makyajın akıyor çok yazık...

(22.02.2011)