Elli yıldır özürlü kızına bakan anneye ithafımdır..
İlk gözağrın,kızın,muradın..
Elli yaşında,
bebeğin artık anne..
Olmasada aklı,dili,
Şükrettin,
Emaneti dedin o bana, yaradanın..
Belki doğurdun ama,
kesemedi doktorlar göbekbağını anne..
Yediğinden besledin,
içtiğinden kandırdın susuzluğa,
onu sevmelere,
hiç doyamadın anne..
Bırakmadın kimselere işini,aşını..
Tülbentinle sildin,
göstermedin yaşını..
Yüksünmedin yeri geldiğinde hiç,
Gümüşten ellerinle aldın,
altını anne..
Utanmadın,aldırmadın hor bakışlara
Elli yıldır,
O hep bebek,sen hep lohusa kaldın anne...
Hani hep dersin ya`Büyük Allahım,
koymasın onu benden geri`
Sen çok yaşa Anne,
Çok yaşa da...
Bunca günah yüklü omuzlarım,
düşmeden omuzlara..
Hizmet için hakka;
Bana ne zaman?
Bana ne zaman, sıra gelecek anne?
Kayıt Tarihi : 9.5.2006 15:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!