ne zaman öleceğini,kim bilebilir.
idam mahkumundan başka..
ölmekten daha ağır,
bu ceza…
nasıl beklenir,
ölümün belli olan zamanı..
korkusunu göz çukuruna gömer,
idam mahkumu…
bir sabah infaz gardiyanı,
açtığında demir kapıyı,
örtemez gözler, korkunun üstünü..
örtemiyeceği gibi ölüsünü..
hisseder ölümün soğukluğunu,
bileklerine takılan kelepçede..
çok düşünmüştür, bu son yolculuğunu
gardiyanlar eşliğinde..
birşeyler düğümlenir,
boynundan önce boğazında..
hapşıran gardiyana,
derken 'çok yaşa'
Kayıt Tarihi : 19.12.2003 20:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kenan Soyalp](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/12/19/cok-yasa-2.jpg)
tebrikler şiir için.
Tebrikler içten tebrikler..
...yaşamaktır 'EN' büyük ceza'
Demiştim çççooook uzun uzun düşündükten sonra bir şiirimde..
Bu şiiri okuduktan sonra en büyük acılardan birinin de ölümü beklemek olduğunu anladım hem de gözümden bir yaş süzülürken gülümsemeyi de nasılsa becererek...
Kenan Soyalp çok daha sık şiir yazmalı...
Çok...
TÜM YORUMLAR (10)