Çok Yanlız Kaldım Kendi Köyümde Adil Dayı

Canım dayım seni çok özledim
Uzaklara gittin sana hasretim
Burda olsan bana ayrı bir kuvvettin
Çok yalnız kaldım kendi köyümde

Her şeyini çocukların için yaptın
Buralara biliyorum çok hasrettin
Sende benim gibi köyüne düzen yaptın
Doğru dürüst kalmadın kendi köyünde

Gurbet elde yarı aç yarı tok yaşadın
Eşini çocuğunu ele güne muhtaç etmedin
Geleceğin için benim gibi acı hasret çektin
Çınar ağacı altında oturamadın Akbaş köyünde

Burda yaşarken inerdin güngörmeze
Paran olmasa bile eşdosttan bulurdun meze
Yudumlardın içkini yıkardın her hangi bir kerize
Havasına doyamadım kendi köyümde

Dayıcığım çok bekledim sabrettim
Gelirsin diye arasıra telefon ettim
Derdin çoktu biliyorum buralara hasrettin
Çok yalnız kaldım dayı kendi köyümde

Kalmadı artık gücüm hasretlik acı yıktı
Annem babam yoktu,bacı kardeş uzaktı
Bir dayım vardı onunda gücü yetersiz kaldı
Çok yalnız kaldım dayı kendi köyümde

Küçükken çok ağlatarak bizi severdin
O günleri dayı bize kol kanat gererdin
Sensizliği uzaklarda daha çok hissettim
Çok bekledim köyde dayı hala gelmedin

Bu yaz yıkıldım horlandım köyde
Filiz ile Hacer eşime rezil etti benide
Çaresizdi Zühdü dayım,görüşemedik bile
Çok bekledim dayı yalnız kaldım köyümde

Sana veda bile edemeden ayrıldım
Ancak rüya ve hayallerinde boynuna sarıldım
Son anda dilim tutuldu arayamadım
Çok yalnız kaldım dayı kendi köyümde
25.01.2008
Bahattin Tonbul