Çok yalnızım Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Çok Yalnızım
Hülyalarıma mehtaplar dokunur
Sensizliğin kaldırımları çarparken
Sessiz esiyor nefesime
Hasretin rüzgârları
Yüreğimi sensizliğin kırıklıkları darp ediyor
Karanlık kuyularda kayboluyor
Özlemlerim
Susuyor kelimelerim
Gözyaşlarım hayallerimin rüyalarımın
Frekansını kaybediyor
Sensizliğin
Ötesi yok
Yalnızlığın
Ötesi var
Çok yalnızım mutsuzum
Ümitsizim
Duvarların kireçleri dökülmekte
Hatıralara
Saatin gelgitleri dokunmakta
Umutlara
Işıklar sönük
Kapılar açık
Pencereler açık
Ellerim yanağımda
Silemediğim buselerinde
Kokun gitmemekte
Ömründen
Sokaklar, caddeler kalabalık
Soğuk, ıssız, sessiz
Ben yalnızım
Düşlerimin ıslığı yankılanıyor kulağımda
Mendilim ıslak
Dumanlar karışıyor duygularıma
Oluk oluk
Saplanıyor bir bıçak
Sensizliğin bulutları son kez düşer
Üzerime
Son kez yağar damlalar
Ve çekilir sessiz
Dün doğumu
Gözlerimden