Bu gün kar yağıyor şehrin her yerine
Belki de olur kırk elli santimetre
Kimin içine sığmaz oldu sevinci mutluluğu
Kimi evinde hapis kalmışçasına öfkeli ve üzgün
Nasıl umut ederseniz öyle yaşayın düşlerinizde
Hani şunun şurasında ne kaldı
Güneşli günlerin çiçek açmış ağaçların
Yemyeşil olmuş bahçelerin
Papatyaların sakarca’ların
Kelebeklerin çiçekten çiçeğe konmasına
Sıkılmayın,
Baharın gelmesi çok yakın
Suskun dardasınız kar yağmur yağmıyor diye
Susuz, hasat olmamasından korkuyordunuz
Ektiğiniz diktiğiniz ürünler suya muhtaç biz gibi
Yağmur kar yağmayınca mevsiminde
Bizler ne yer ne içeriz gelecek günlerde
İnsanlığın yaşamı umudu
Her şey mevsiminde güzel
Kar yağmur yağsın sabredin
Muhtaç kalmıştı börtü böceği otu yaprağı
Gökten düşecek her bir kar tanesine
Her bir yağmur damlasıyla
Sürekli çeşmelerinizden
Ağustosta bol bol sular akıtırsınız
Yazın sıcağında ırmaklarda serinlemenize
Çok yakın
Şimdi düşünüp durmayın evdeyim diye
Elinize bir kalem bir kâğıt alın
Günlük yaşantınızı yazın
Aklınızdan ne geçerse dürüstçe
Mevsimlerle cebelleşmekle geçer mi zaman
Kar yağar endişe,
Yağmur yağar endişe
Yazın sıcaklıktan bunalırlar endişe
Yağmur yağmıyor diye sitemli
Ne bu insanoğlunun
Bitmek bilmeyen anlamsız arzusu
Artık karar verin
Allah’ın işine söz söylemek haşa haddimize mi?
Mevsimleri en güzel yaşamamız
Çok yakın
Pencereniz kenarına atın tahta sandalyenizi
Kar tanelerini kendinize yoldaş bilin
Bir birine dokunmadan incitmeden
Toprağa ota yaprağa can vermek için
Birbirleriyle yarışta olan taneleri düşünün
Sokaklarda dolaşırken
Birbirimizi incitmeden kırmadan üzmeden
Kar taneleri gibi
Selamlaşarak geçip gidelim nereye gideceksek
Hepimiz için dostça sarılmamıza
Çok az kaldı
İnsan mutluluğu yaşamalı kar tanelerinde
Sıcak bir yuvada
Tereddütsüz helalinden pişirdiği yemeği
Ev ahalisiyle geçmişlerde kalen
Anıların hatıraların
Heyecanla kalplerin çarpmasıyla
Rahmete kavuşmuş atalarımızın
Bizlere öğüt ve nasihatleri
Bir, bir anlatılmalı
Geleneğimizi aktarmalıyız gelecek nesillere
Bizlerin de bu günlerin hikâyesini
Gelecek nesillere anlatmamıza
Az kaldı
Bu günleri yaşamamızla
Yarınlarda neslimizin gönlü dile gelir
Bir, bir anlatırlar bizler gibi
Görgü ve göreneklerimizi
Onlarında bu günkü bizler gibi
Gözlerindeki ışıltılarla
Yaşadığı günleri örf ve adetlerini
Evlatlarını çevresine toplayıp
Anlatmasına çok az kaldı
Vasıf’ım Asla belirsizlik endişe
İzleri kalmasın düşüncelerde
Yere düşen her bir kar tanesi
Su olacak yanan yüreğimize
Bardağımız yarım kalır yoksa
Hasret kalırız bir damla suya
Bu durgunluk bu sessizlik niye
Tabiyi ki kar yağacak
Umut yaşam verecek bizlere
Yoksa çiçekler açmaz
Ağaçlar meyveye durmaz
Arılar bal yapmaz
Nesiller yok olur biter
Hasta olur doktorlar sana bakmaz
Bu gün kara kışa ise sitemin
Yarın bahara neler dersin neler
VASIF TEMEL ÇOBANOĞLU
25.01.2021 PAZARTESİ
Vasıf Temel Çobanoğlu
Kayıt Tarihi : 30.6.2021 15:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Vasıf Temel Çobanoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/06/30/cok-yakin-11.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!