Handan Koca - Çok Yabancı Bu Ayrılık Biz ...

Ne kadar da yabancı bu satırlar şimdi bize. Hep seni sevdiğimi yazarken ayrılığımızı yazmak ne kadar da acı. Senin için seçtiğim harflerim bile şaşkın bu terk edişe. Kâğıdım beyaz gibi görünse de değil aslında. Hatta yazılarım dahi okunmuyor yokluğundan kararan sayfada. Yazarken gördüğüm tek şey karanlık. Sen gittin gideli hiç bir şey beyaz değil aslında. Koca bir kuyunun içinde gibisin. Karanlıktan kurtaramıyorum seni. Olur, da kurtulmak istersen bütün masal kahramanlarım emrinde. Hadi çağır bizi.

Üzerimize bir beden büyük geldi bu ayrılık. Hatta hiç yakışmadı bize. Beyaz bir kıyafetin üzerinde bir kan lekesi nasıl göze batarsa ayrılıkta öyle duruyor bizim üzerimizde. Hıçkırıklarım yüreğime batıyor geceleri. Aslında hiç yaşanmamış sayamaz mıyız? Mesela bir veda sahnesinin provasında olsak ne çıkar. Uzun sürdü biliyorum ama biz istersek biraz sonra kapanır perde. Bir alkış tufanı kopar ve güzel oynadığımız için tebrik eder bizi seyirciler. Hadi bitsin artık bu oyun, bu kadar gerçekçi olmak zorunda değiliz.

Çok üzgünüm, üç yanlış bir doğruyu götürürken, üç ayrılığın da bizim aşkımızı biteceğini fark edemedim. Sen ben den gidip ayrılık bize yaklaşırken ne sana; gitme diyebildi dudaklarım, nede ayrılığa; gelme. Öyle kararlıydın ki gitme desem bile aşkımızı ezip geçecektin sanki. Bütün aynaları kırıp gidecektin. Oysa şimdi bütün aynalarım yüzsüzleşti. Sen yokken aynalarda göremiyorum kendimi.

Nereye kadar bu bilinmeyen bekleyiş? Peki, mevsimlerin benimle zoru ne? Neden her yağmur yağdığında ağlıyorum? Neden ağlarken kopuyor içimdeki erozyonlarım? Gözyaşlarım kaç ormanı yok etti tahmin edemezsin. Güneş sensiz tenime değerken öyle yakıcı oluyor ki çok acı çekiyorum. Bir tek yağan karlar düşmedi yüreğime. Ateşler içindeki sevgimi hiçbir şey söndüremedi.