Tebessümsüz Sevda Şiiri - Kadir Demir 3

Hayattan, insanlardan ve senden Soğudum
Soğudukça uykuya verdim kendimi,
Uyudum
Bulanık bir dere gibiydin
Üzerinde sürüklenip giderken;
Yoruldum

Kimdi? Neydi? Beni ateşlerde yakan
Ağladım da sustum da biraz da kederlendim
Sen bunu hiç hissetmedin
Bundan adım gibi eminim
Çünkü hep güldüm yanında
Hep tebessüm ettim
Ama sen gerçekten sevseydin
Bilirdin gülerken nasıl ağladığımı
Senin için içim erirken
Tükenip bittigimi nasıl görmedin
Şimdi söyle hadi
Sen beni hiç sevmedin

Oysaki yandım da ben narından
Yine seni bekledim
Kanmayı bekledim
Yalnız senden,
Yalnız senin pınarından