baksam yüksek ufka yıllardır gidemediğim köyümün tarlalarından,
beni affedemediğin o şehir çok uzakta kalmış olsa,
tepelerde incecik gölgeni görsem,ellerinde umutlarım,gözlerinde umutların,
kalakalsam olduğum yerde,sevinsem çocuklar gibi
uzakları,uzaklıkları yenmiş de gelmiş desem
koşmaya başlasam tüm kötü anıların üzerine basa basa
yeni doğmuş gibi gelsem sana,sanki hiç yaşamamış ve tertemiz gibi
hiç ağlamamış,ağlatmamış yanmamış gibi
yokluğunda kavrulmamış,yokluğunla savrulmamış gibi
çok başka bir hayat bulsak,bambaşka yaşasak,zamana doyamasak,
sanki birbirimizi yeniden,yeni tanımış gibi.
Kayıt Tarihi : 6.3.2012 15:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
15:44
![Kıvanç Demirel](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/03/06/cok-uzaklarda-15.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!