Yitiriyordum kendimi az kalsın,
Ama içimdeki sesi dinledim.
Sessizliğin içine gömülmüştüm.
Sevdiklerim sebepszice terk etmiş beni../
Bende onları ama sebep neydi? ?
Sebep: Benim ben olmamdan çıkıp umutsuzluğa kapılmamdı.
Çaresizliğe boyun eğmemdi...
Konuşmayı bile beceremeden terkettin sevginle
Arkanda adın kaldı.!
Ama sana veya size karşı en ufak nefretim yok..
Hayal kırıklığı ve kırgınlık var sadece.!
Şuna üzülüyorum beni anlayan kalmamış,
Beni teselli eden,
Ama her an gidebilirm çok ama çok uzaklara./
Kayıt Tarihi : 19.9.2010 21:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!