Çok Uzaklar Beni Çağırıyor

Gecenin matemi üzerime çökmüş anbean
Dertler başımda, yan babam yan
Tan yeri ağarmak üzere, ben ve dertlerim başbaşayız
Kirpik kirpiğe değmedi henüz
Başımda inanılmaz bir ağrı
Elimde çay bardağı, her bir yudumu zehir mübarek
Huzursuz saatlerde huzuru yakalamak zor
Dikkatimi dışardaki seslere veriyorum
Kuş cıvıltıları öyle güzel, öyle kulağa hoş geliyor ki
Azıcık da olsa, huzuru yakalayabiliyorum
Bir an kuş sesleriyle avunuyorum
Penceremin camına vuruyor biri gagasıyla
Sanki bana bir şeyler anlatmak ister gibi bir hali var
Ekmek vermek için, camı açtığımda
Ürküp kaçıyor
Ilık bir rüzgar yanağımı okşuyor
Rüzgarın nefesini duyuyorum bedenimde
Derin bir nefes alıyorum
Ve biraz daha cam kenarında kalıyorum
Başımı gökyüzüne doğru kaldırıp
Yıldızları seyrediyorum
Mil çekilmiş gözlerimi kapatıp, hayaller kuruyorum
O an, parlak bir yıldız kayıyor
Bir dilek tutuyorum
Ne olur kabul et dileğimi Tanrım diyorum
Çok uzaklar beni çağırıyor biliyorum
İçimi bir sevinç kaplıyor
Gün ağarmaya başlıyor
Simitçi çocuğun sesini duyuyorum
Sonra araba gürültüleri
Bir koşuşturmadır başlıyor
İşte hayat bu diyorum
Kahretsin, herkese farklı yaşantılar sunan hayat
Payıma yine acı düştü biliyorum
Ve kendi kendime konuşuyorum
Bu şehir yedi bitirdi beni diyorum
Çoook uzaklara gitmeli
Mesela dağ başı olabilir
Bacasından duman tüten, bir dağ kulübesi
Elimde bir fincan kahve ve dışarıda diz boyu kar
Bense şömine başında, olur olmaz hayaller kuruyorum
Yaşadığım kötü anları unutamıyorum
Bu şehir, beni sahiden yedi bitirdi
Kaldırım taşlarının dili olsa da, söylese ne çektiğimi
Yollar, evler, sokaklar bensiz kalacakmış bana ne
Ben arkama bile bakmadan gitmeliyim bu şehirden
İki yüzlü insanlardan bıktım artık
Kaldırım taşı gibi, ezdiniz beni
Sabır taşı gibi üzdünüz beni
Derdimden gebermişim kimin umrunda
Bitecekse bitsin artık, şu canına yandığımın ömrü
Ya da gideceksem gideyim, arkama bile bakmadan
Öyle bir gideyim ki, çoook uzaklara
İzimi dahi bulamasınlar
Füsun diye biri varmış diye, arayıp sormasınlar