Çok Uzadı Şiiri - Reşat Öztoprak

düş görmüş bir çocuğun ressamlığında
elleri ürkek bir sabahın boyalı kaleminde
kuşlar uçuyor rengin her bir tonunda
gök kuşağı ardı sıra uzayan

kasvetin daim olduğu yüreğime sen;
aydınlık gibi ışık saçarken en olmazında bile
siyah bir kalemin ucunda renklenir zaman
çizilen siyah ama ardında bulutların güneş

gözleri koyu bir uçsuzluk bu akıp giden
zaman durduğu yerde çakılı kalırken
gözlerden geçip giden ve nefeslerden
elleri sükunette yaşamanın

kimyası bozukken atılan her adımın
bozulmuşluğa göğüs germek
güçlenirken senle adım adım
bir denizde, bir sokakta ve de yollarda

telaş içinde bir yağmurdan kaçıyor rüzgar
ve savurabildiği kadarını alıp götürüyor
bir sonbahar sahnesinde
yapraklar eylüllü sahneye en yakın yerde

çiçeği burnunda bir an daha gelip
gitmiyor hiçbir zaman, zamansa zaman
ellerin geliyor, gözlerin, dudakların, gitmiyorlar
gel sen de, gitme ama gel

izin verme ayrılık şiirlerindeki katran karasına
çok uzadı cümleler biliyorum
renginden olsa kalemin;
özledim