Bir sabah uyanıyorum zamansız, yine yoksun sen yanımda
Yastığıma hayallerim düşmüş ve inci, inci gözyaşlarım
Geceyi düşündüm bir kez daha
Kokun vardı sanki odamda ve son hediyen masumiyetin çiçeği beyaz güller..
Kurumuş da olsalar inan ki hala başucumda
Yokluğun yağmurlara yazı yazmak kadar zormuş meğerse biliyor musun?
Boğazım düğümleniyor işte, yine bir seher vakti yaşıyorum
Saymıyorum, sayamıyorum zalim yılları
Ben benden vazgeçmişim, bir de senden
Çünkü bilirim ki gelemezsin
Kader tam alnımın ortasından vurmuş sanki
Kızıla boyanmış düşlerim
Dün gece yıldızları seyretmiştim bıçak sırtı yalnızlığımda
Sırdaşım olsun istemiştim gecedeki tüm yıldızlar
Adını koymuştum hatta birine, ama şimdi o da yok oldu
Geçmişimi yaşıyorum şu an satır, satır
Bir bakıyorum talan olmuş duygularım, kelimelerim bölünmüş hecelere
Söyle, söyle daha kaç defa ölebilirim ki seninle
Bak işte galiba gün ağlıyor yine gözlerimde
Göz pınarlarıma karşı koyamıyorum taştı taşacak
Buzdan saçaklara asılmış olsun isterdim mutsuzluğum
Keşke, kurşuna dizilmeseydi bu gün de hayallerim
Keşke, kirpiklerimden acı düşmeseydi kalemime
Keşke, çalınan mutluluğumu aramasaydım sarı odalarda
Şimdi sende kalmış düşlerimi gömüyorum bir kez daha seninle
Yokluğun öyle bir acı ki, öyle bir dokundu ki yüreğime
Artık susma zamanıdır
Gözlerimde yenilmiştir zaman
Göğsümde kırık bir kalp, çok ama çok acıtıyor canımı
Gökyüzünde mora boyanmış güneşin yüzü
Kaldırımlar ıslak, kaldırımlar da ağlıyor bak
Adımlarım geçmişi terk etmiyor nedense anne
Ve şimdi yine hep sessizim.
İçimde bir buzdağı
Yalnızlığımda sana sığındım
Dizlerinde avut beni,sar beni kollarınla
Çoook Üşüyorum Annne Çoook
Emine TokgözKayıt Tarihi : 28.2.2012 09:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dertli olduğumuzda,ümitsiz zamanlarımızda sığındığımız tek liman anne kucağıdır.Annelerimizin o eğilmez omuzlarına yaslarız başımızı.Bizi dinlerler karşılıksız sevgileriyle Allaha şükürler olsun annem hayattadır ve diyorum ki canım anacım iyi ki yanımdasın,iyi ki varsın ve hep var ol.İçimdeki buzları senin sıcaklığın ve sevginle eritiyorum.Seni çooooook seviyorum
Annem.. (Bitmeyen sevgi)
Gül yüzünü tanımadan kokun ile avundum.
Ne kundak, ne bir kucak, yerin almazdı Annem.
Aciz idim zırhım oldun, himmetinle savundum.
Meleklerden dadım olsa; sensiz olmazdı Annem.
Uykuma güller katardı, ninnileyen sözlerin.
Silinmez şiarım oldu, ruhumdaki izlerin.
Bakınca gönlüme sonsuz huzur veren gözlerin,
Baş ucumda nöbet bekler bir an dalmazdı Annem.
Hasta olsam ilacım O, başımda yastık olur.
Acıksam yokluğa inat, gene birşeyler bulur.
Yaptığım yaramazlıklar; şefkatinde kaybolur.
Bitmez cevrimi çekmekten; bıkmaz, yılmazdı Annem.
Benim için her namazda duasına eklerdi.
'Bana evlat acısını gösterme ya Rabb' derdi.
Bir gün görmesem O gelir; eşiğimde beklerdi.
Uykudan uyanır diye kapım çalmazdı annem.
İylik için yaratılmaş melekten insan idi.
Kötülüğü tanımayan sevgi dolu can idi.
Ben O'nun kölesi iken, O bana kurban idi.
Beni bir gün yaslı görse; kırk gün gülmezdi Annem.
Beni kendine ram etse şu dünyanın dilberi,
Kadınım diye severim, ayrıdır onun yeri.
Bir Allah var, bir Muhammed, bana senden ileri.
Onu da sen öğretmesen; oğlun bilmezdi Annem.
Kırdımise mahzun oldu, bed bir kelam demedi.
Canım O'ndan, kanım O'ndan bensiz lokma yemedi
Bu kadar fedakarlığa tahammül edemedi.
Gailemiz olmasaydı; erken ölmezdi annem.
Bıteviye dönüp duran bu feleğin çarkında,
Ana dişli annelerdir, cümle alem farkında.
Tez ayrılıp beni öksüz komasaydın kırkında,
Böyle boynum bükük olmaz, gülüm solmazdı Annem.
Merhameti yüce Rabb'im, rahmetini bol etsin.
Sen kimseyi incitmedin, sana azab etmesin.
Cennet ayağın altında, benden esirgemezsin.
Himmetine güvenmesem; ümit gelmezdi Annem.
Yüreğim sevginle çarpar, senden ayrı kalsa da.
Yanında güller açardı, sensiz benzim solsa da.
Çaresiz kaldığım zaman, bin bir derdim olsa da.
Sana kavuşunca bende, keder kalmazdı Annem.
Anneye kıymet biçilmez, O öyle bir değer ki;
Her yaşında muhtac imiş O'na evlat meğer ki.
Gurbet elde bir garibim, hem öksüzüm eğer ki;
Sağ olsaydı bu gurbete beni salmazdı Annem.
Almanya - 1982
Nisari Özdoğan
Kendinizi tanıtım yazınızı okudum ve çok etkilendim. Kaybettiğimde Almanya'daydım. Keşke ben de sizin gibi yanında olabilseydim.
ama yürekteki o acıyı ben hep hissettim. ağladım galiba. anasızlığın yarasından ağladım. şiirinizi ve kaleminizi kutlarım.
saygılarımla:
rr.akdora
TÜM YORUMLAR (181)