Çok Şükür İyiyim Hamd Olsun (duvar)

(duvar)

Duvarlar kanar, gizlenmiş duygularında
canı yanar! içindeki her bir acının
Duvarlar konuşur, çığlık atar! karanlığında
etinde açılan her bir yarada, insan olur, ben olur
Benim mi acılarım çok büyüktür? yırtar
göğün sinesini feryatlarım, kimin canı çok yanar?
Duvarlarınmı? Soğuk yüzüne sakladığı sessizliğinde.
ruhuma açılan her yaraya şahitliği ve,
suskunluğu, körlüğü / taşa özgü sağırlığında.
Alınıp satılan ihanetler saklıdır, gülen yüzlerin
bütün yalanlarında, kaç kez makyaj yapsada,
yüzünü saklayan buzun, ayazın grisi rengine!
Bütün acılar katmerleşmiş, ne kadar anaç sa,
üstündeki gölgeler o kadar yalancı, acılarım sinmiştir,
Boşluğa haykırdığım bütün küfürlerimde, amana gelmez
yaralar sahiplendim. içimde ki fotoğraflar kimliksiz,
ben bütün çocuklarımı, kucağına bıraktım duvarların.
dünsüz ve yarınsız çocuklarımı, babalığımı
Kör gecelerin, sağır karanlıklarında.yaşatıldığım
teslim alınışlar, umudumun hoyratça yaralanışı
göz ötesi işkenceleri ruhuma; öfkemin ahde vefa
sarmalaması içimi, havarilerin sabrı ile direnişim.
Kaç kez yakıldı küllerim, taşların soğuğunda,
Kaç kez yeni korlar ateşlendi, içimdeki yangına
Hem öyle Anka kuşlarımda olmadı hiç
öyle masalsı, öyle umut taciri, rüzgârlar dağıtırken
bütün küllerimi, yüreğimde yangından arta kalan.
Neresinden bakarsan bak, bana ipi kopmuş uykular düştü,
Tutunamadım gecenin uzununa, uzun olanıda ya kabus oldu,
ya işkence gecenin aydınlığına dar attım ruhumu.
Bütün duvarlarım, kan izleri
Bütün duvarlarım, kimliksiz feryatlar
Bütün duvarlarım, boylu boyunca yasal zulum
Bütün duvarlarım, doğmayacak oğula, kıza kesmiş
Bütün duvarlarım, duygusuzluk
Sevdam çaresiz, ben çaresiz, naçar geceler
geceler bir savaşın son kahramanı, yükü ağır teslim olur acıya
zamana tanıklığı, tırnak izlerimle yazılır tembelinde saatlerin.
kan izlerim kalmıştır, zalimin nemrut yüzünde; silemez
Resmini asmaya elim varmıyor, teslim edemiyorum
zeytin karası gözlerini, çentikler atıyorum den denler koyarak
yaşatılmamış günlerime, öbür acıların yanına, kendi sayfamı
açıyorum, baştan aşşağı acıya kesmiş yılların çetelesi.
Taşın ayazı, taşın sağırı, taşın körü bütün duygular
taşlaşmış, taşlarına yüklenen günahla..
Gözlerim vardı, sevmelerim vardı ilk delikanlılığıma yeminlerim
şimdi; içi boşaltılmış ben varım,.
benden arta kalan yalanlarım var.
Çok Şükür İyiyim, Hamdolsun......
Sen inansanda taşlar inanmaz, beni tanıyan duvarlarda..

23 Mayıs 2006 /İst
Alkadraz_Kuşcusu