Çok Şükür Şiiri - Osman Bulut

Senelerce beklediğim sevgili,
Çıkıp geldin eda ile naz ile…
Unutmadı yaptığımız kavili,
Çıkıp karşıladım güler yüz ile…

Güzelsin; üç bin altı yüz beninle,
Teslim aldın beni işte onunla.
Teskin olmaz sesi cılız Kanun’la
Deli gönül coşmak ister saz ile…

Olmasaydı bu divane bu yetim
Seni senelerce kim beklerdi kim?
Bilmem kaç yıl geçti, kaç ay, kaç mevsim?
Isıttın kalbimi sıcak yaz ile…

Elbet mümkün değil her dala konman,
Derdim şu diyene bir deva sunman.
Gönlümü mest etti adımı anman
Yüz sene yaşarım ben bu haz ile…

Mecnun iken Ferhat olsa da adım
Uçamam takıver kolum kanadım.
İkramı kesmemen arzum, muradım
Gönül avunmuyor inan az ile…

Görünmedi sevgilinin cemâli,
Ayırdım gerçekten düşü, hayâli
Az mı avutuldum bebek misâli,
Aslı astarı olmayan söz ile…

Umut bağlamak yok krala, şaha.
Gün doğanda gece varır sabaha,
Teşekkürüm şanı Yüce Allah’a,
Gördüm ya sonunda seni göz ile…

Vazgeçmedim senin gibi güzelden,
Az da olsa yüzün gördüm tez elden.
Doğanın kanunu böyle ezelden,
Dağ kül oldu yaman yanan köz ile…

06.06.2010