Çok Şükür Şiiri - Tunahan Ermihan

Hazan bir düştü yaşanan her şey
Susmayı gerektirdi sonra

Ve gözlerimizdeki sonbahar hüznüydü
Yanaklarımızdan akan ise sevdaydı sadece
Zamana mı yenik düşmüştük
Yoksa sevdamız mı yitmişti sonsuzlukta

Düştüğüm bu boşluğun adı neydi
Veya tutunacak dallara ne olmuştu
Ve binlerce benzer soruydu beynimdeki
Düşerken sevdandan aşağı

Sonsuzluktu anladığım ve hissettiğim
Terlemiştim ve üşüyordu bedenim
Acaba hasta mıydım veya ölüyor muydum
Susmak, zorluyor sürekli bedenimi

Gözlerimi açtım ve her şeyin
Bir sonbahar yağmurunda
Omzunda uyurken başımın
Düşmesinden ibaret olduğunu anladım
Çok şükür...