Çok Şeye Sahip Olabilirmiş İnsan

Hayatta düşlediği çok şeye sahip olabilirmiş insan!
Hiç sahibi olamayacağını sandığı bir plastik traktörü olur mesela...
Sonra üç tekerli bisikleti,
Hatta dört çekerli bilyelisi olur,
'Doç' koyarlar adını...

Büyür evi olur,
Yetmez yazlığı, modelini yükselttiği arabaları...
Harunu dillendirip Karun ile meşk eder,
Sığdıramaz gardırobuna sevdalılarını...
Hayatta düşlediği çok şeye sahip olabilirmiş insan!

Geriye dönüp bakarsak,
“Dostlarımız oldu mu gerçekten?"
Anılarının izlerini zamanın bile silemediği,
Dirseğimizin dibinde kolçak gibi duran...
Ki içimizdeki kasaveti gammı,
Gözünü kırpmadan bir çırpıda çekip alan...
Uğruna camları kırıp, çamları devirdiğimiz;
Varlığını yüzümüze tokat gibi vuran,
Ama yokluğunda hep üşüdüğümüz gerçek dostlarımız...

Hayatta düşlediği çok şeye sahip olabilirmiş insan!
Ve düşlediği müddetçe insanmış, insan...
Bilir bunu ya halik, bilmez mi balık?
İşin sırrı nerdedir...
Kaç meteliğedir kirvelik?
Kimdedir gerçek ustalık?
Hayatta düşlediği çok şeye sahip olabilirmiş insan!

(27.12.2010, Samsun)