Çok Şey Yarım Hâlâ - Garib Çoban

Çok Şey Yarım Hâlâ - Garib Çoban

Bütün kızgınlıklar, kibirden kopar.
Ya Tevvâb Yululanmaktan arın; ululuğa düşmek istemiyorsan, yürü.
Bir rahmet dile ülfeti en yüce olandan.
Benliği varlığı bırak, toprak ol!..
Zerafetin hastasıyız, sırrı isminde saklı sevgide.
Kainatın maverasından gelir vahiy gönlü sevgiliye dost olanlara.
Padişah konsun istersen gönül Kabe’sine, durma, sefer et diyâr-i Kâlb'e sevgiyle.

Hayatta en sözü geçkin âmil aşktı. Ve her insanın vücûdu gemisi, aşkı dümenine göre istikâmet alıyordu.
Ben coşmuşum sel misâli, misâl bana yüzün gerek.
Allah’ın karşısında yalan söyleyenlerden uzak dur gönül.
Ben sûretim mânâ hani?..
İnsanlar arasında var olmam ve hala tanıdığım biri olmam uzun zamanımı aldı.
Ben mânâyım sûret gerek.
Padişah konsun istersen gönül Kabe’sine, durma, sefer et diyâr-i Kâlb'e sevgiyle.

Vakit geldi, vakit geldi.
Bu dünyâdan geçmek geldi.
Fermânı yaz güzel ellim, geri dönmez izin gerek!..
Dostuna küçük bir hatâsından dolayı buğz etme diyor.
Ve gene!..
Dostun bir hatâ işlediği vakit onu kendin yapmış gibi mahcup ol diyor.
Padişah konsun istersen gönül Kabe’sine, durma, sefer et diyâr-i Kâlb'e sevgiyle.

Gerçek dostlar edin.
Bulunca da bir daha onlardan kopma.
Rahmetim ise her şeyi kuşatmıştır. A’râf - 156
Hatırlarını sor, yardımlarına koş, müşküllerini hâl etmeye çalış.
Basit hatâlarından dolayı aslâ gücenip kırılma.
Padişah konsun istersen gönül Kabe’sine, durma, sefer et diyâr-i Kâlb'e sevgiyle.

Dilim titrer, adını anmaya dilimde yürek bulamam.
Ben mi yüreksizim, yoksa dilim midir, soramam.
Dilimle, gönlümle seni anmaya; andıkça yanmaya, doyamam!..
Sana b/akmak için g/özyaşlarıyla yıkanan gözlerim titrer.
Değil sana, resmine bakmaya gözümde yürek bulamam.
Padişah konsun istersen gönül Kabe’sine, durma, sefer et diyâr-i Kâlb'e sevgiyle.

Tutar, beni bir sarmaşık gibi saran hasretine sığınırım.
Başkaca ne evim var ne barkım, ne dünyâ ne ukbâlığım.
Hattâ, hattâ sana öyle hasretimdir ki; yalvaramam!..
Hasretine hasret kalmaya dayanamam!..
Canım cihâna serpildi, topla beni kıvam gerek.
Ben esîrim baştan berû, âzad değil, zindan gerek.
Padişah konsun istersen gönül Kabe’sine, durma, sefer et diyâr-i Kâlb'e sevgiyle.

Günahkârım, rahmet nerde?..
Rahmet bana yüzün gerek.
Ben deliyim, deli deli, zincir gerek, zincir gerek.
Âşıkız dîvâneyiz bâğ ile gülzâr isteriz.
Bir güle bağlanmışız illâ ki bî-hâr isteriz.
Varlıkların en yoksulu, bir muhtaca muhtaç olan kimsedir.
Ölümden sonra güzel hayat isteyenler, imanını güzel ahlak ziyneti ile süsleyenlere aşk olsun.
Padişah konsun istersen gönül Kabe’sine, durma, sefer et diyâr-i Kâlb'e sevgiyle.

Kimi zaman bir bezginlik hâsıl oluyor.
Bilirsiniz, insanın içinden hiçbir şey yapmak gelmez.
İşte böyle bir durumda, illa bir şeyler yapmak gerekiyor.
Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi.
Kalbinizi dolduran duygular
kalbinizde kaldı.
Çünkü durgun su zamanla çürür ve kokar; ahengini ve lezzetini kaybeder.
Padişah konsun istersen gönül Kabe’sine, durma, sefer et diyâr-i Kâlb'e sevgiyle.

Derin vakitler ümit etmiştik, dar zamanlara kaldık.
Sevgi, başka birinin mutluluğunun sizin için çok önemli olduğu durumdur.
İnsanda sevgi varsa güzelleşir yaşamak.
Seni özlemek istemiyorum ben!..
Biz yanarsak beraber yanarız,
seninle, beraber.
Geçmiş yılların târihe mâlolmuş zaferi, seferi, bergüzarları ile de
vakit geçirmek yâr ile.
Padişah konsun istersen gönül Kabe’sine, durma, sefer et diyâr-i Kâlb'e sevgiyle.

İnsan, bugünü ziyan etmekten başka neye yarar ki?..
Ben seni yaşamak istiyorum.
Söner yangın birazdan yatışır özlem.
Her şey araya giriyor, aradan çıkıyor.
Bir gün karşılaşırız, bir gün.
Hak rızasından gayrı talep karıştırma sevgine, benim bildiğim bu kadar aşk yolunda.
Padişah konsun istersen gönül Kabe’sine, durma, sefer et diyâr-i Kâlb'e sevgiyle.

Şems vakti gel bize, dua et kurtul gel.
Sen ey gönül hayat, bir aşkla tamamlanan duada ol.
Bir aşka av ol da, adına ne derlerse desinler.
Ne çâre ki!...
Yan fakat tütme! dedin.
Onun için ortada ne alev var, ne de duman.
Padişah konsun istersen gönül Kabe’sine, durma, sefer et diyâr-i Kâlb'e sevgiyle.

Ey sevgili yeryüzünde senden b/aşka hiçbir anahtar, teheccüt vakti şu önünde beklediğim kapıyı açmıyor.
Belki de bunun içindir ki senden, gönül mabedinde bir gecede, b/aşka bir şey g/örmüyorum duada.
Herkes dermânı dizlerde sanır. Hâlbuki derman, bana kendinden taktığın iki damla gözyaşındadır.
Onları kirpiklerimle çırpar, çırpar.
Uçamam!..
Padişah konsun istersen gönül Kabe’sine, durma, sefer et diyâr-i Kâlb'e sevgiyle.

Dildesin, g/özdesin; fakat bir türlü varamam.
Sen bendesindir, fakat ben, sana ulaşamam.
Batmayan günde sana lüzumsuz bir yük gibi gelir benin.
Sen bendesin fakat ben sana ulaşamam.
Padişah konsun istersen gönül Kabe’sine, durma, sefer et diyâr-i Kâlb'e sevgiyle.
(Y.ed - Aşkın Renkleri Albümü)